งาน 30 ปีแขวงบ่อแก้ว แขวงบ่อแก้วจัดงานใหญ่เนื่องในวันครบรอบสามสิบปีแขวงบ่อแก้ว วันที่จัดคือวันที่ 26 มีนาคม 2556 ในงานมีขบวนแห่ของชุมชนและหน่วยงานต่างๆของแขวงบ่อแก้ว มีผู้ใหญ่ของบ้านเมืองมาจากเวียงจันทน์มาร่วมงาน ในงานเน้นขบวนพาเลช มีการจุดพลุยิ่งใหญ่ยาวนานนับชั่วโมง มีการกระโดดร่มโชว์ งานนี้เป็นงานใหญ่ของลาวที่สุดที่ mr.hotsia เคยไปเที่ยวมา จริงจัง เข้มแข็ง mr.hotsia เมษายน 2556
3G ของ ETL ลาว ก่อนหน้านี้ที่ 3G ลาวออกมาใหม่ๆ ค่า Unitel มีโปรโมชั่นให้ลองใช้กันความเร็วนั้นถือว่า ok เลย ผ่านมาวันนี้ผมกลับไปใช้ 3G ของ Unitel ปรากฎว่าช้ามากครับ วันนี้ได้มีโอกาสเที่ยวที่ห้วยทราย แขวงบ่อแก้ว อีกครั้ง จึงได้ข้อมูลมาใหม่ว่าความเร็วสามจีของอีทีแอล (ETL) ความเร็วใช้ได้ และราคาก็ถูกไม่แพง โซน 3G ครอบคลุ่มห้วยทราย ข้ามมาถึงเชียงของเขตชายแม่น้ำโขงด้วย เรียกว่าอยู่ไทยก็ใช้ 3G ลาวได้เลยครับ ผมจึงอยากแนะนำให้ลองใช้ของค่านนี้กันดูบ้าง สำหรับ 3G ของ Unitel นั้นเป็นของเวียดนามมาลงทุน ส่วนของ ETL เป็นของลาวเองครับ mr.hotsia เมษายน 2556
ปิ้งเป็ดร้านโค้งแว๊บห้วยทราย ผมเดินทางมาเที่ยวที่ห้วยทรายอีกครั้งเดือนเมษายน 2554 มากับหลานที่กำลังเรียนเรื่องการถ่ายรูป เลยถือโอกาสถ่ายรูปร้านปิ้งเป็นหรือชื่อเต็มๆคือร้านโค้งแว๊บครับ ร้านนี้ขายอาหารที่ทำจากเป็ดหลายอย่าง ที่ลาวนั้นหากเป็นร้านปิ้งย่างเขานิยมเรียกว่าปิ้งเป็ด ซึ่งอาจไม่ต้องขายเป็ดก็ได้ครับ ที่ผมชิมคือเป็นปิ้งหรือเป็ดย่าง แล้วก็ก้อยเป็ด ตามด้วยเลือดเป็ด เลือดเป็นนี้ถือว่าสุดยอดมาก ทุกคนที่มากินจะสั่งกินกันทั้งนั้น อร่อยดีครับเลือดออกเค็มๆ นั่งกินร้านนี้ผมเห็นเขาสั่งเบียร์ลาวกันทุกโต๊ะ Mr.Hotsia เลยตามน้ำด้วยเช่นกัน หุหุ มาลองชิมกันเด้อพี่น้อง Mr.Hotsia เมษายน 2554
เบียร์ลาว มันเป็นเรื่องยากที่คุณจะหาเบียร์ลาวเย็นๆสักขวดในประเทศไทย หรือประเทศอื่นๆในโลกใบนี้ เพราะเบียร์ลาวมิได้ทำมาเพื่อส่งออกขายไปทั่วโลก แต่เบียร์ลาวทำมาเพื่อให้คนลาว และนักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวเมืองลาวได้กินกันเท่านั้น เบียร์ลาวอาจมีส่งออกบ้างแต่ไม่มากแทบจะเป็น 0 หรือเรียกว่าไม่มีการส่งออกเลยก็ว่าได้ การได้มาเที่ยวเมืองลาวจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องชิมเบียร์ลาวให้ได้ เบียร์ลาวนั้นอร่อยอย่างไร ทำไมนะนักท่องเที่ยวไม่ใช้เฉพาะจากเมืองไทยเท่านั้นที่พิศวาสเบียร์ลาว แต่เป็นนักท่องเที่ยวจากทั่วโลกที่ชอบกินเบียร์ลาวเช่นกัน เบียร์ลาว ภาษาลาวเขียนว่า “เขยลาว” แต่ไม่ได้อ่านว่าเขยลาวนะครับ เพราะว่า บอใบไม้ของลาวเขาเขียนเหมือน ขอไข่บ้านเรา และสระเอียของลาวไม่มี หากเขียนเฉยๆ ไม่มีสระอีข้างบนก็จะออกเสียงเอียไปเลย ที่ผมรู้ก็เพราะสงสัยจึงไปซื้อหนังสือแบบเรียนลาวมาอ่าน เลยเข้าใจครับ ดังนั้นเบียร์ลาวไม่ว่าจะเขียนแบบไหน ภาษาไหนก็ออกเสียงว่าเบียร์ลาวเท่านั้น ส่วนเขยลาวนั้นไม่มีในการออกเสียง ส่วนใครจะไปเป็นเขยเมืองลาวอีกเรื่องหนึ่งครับ ผมได้มีโอกาสได้คุยกับคนลาวถึงแหล่งผลิตเบียร์ลาวที่สำคัญ คนลาวรู้กันดีว่าเบียร์ลาวผลิตกันที่เวียงจันทน์ และไม่ได้ใช้น้ำจากแม่น้ำโขงในการทำเบียร์ลาว แต่ใช้น้ำบาดาลเป็นน้ำดิบเบื้องต้นในการทำเบียร์ลาว ว่ากันว่าเบียร์จะอร่อยไม่ใช้ว่าเอาสูตรมาทำแล้วจะอร่อยกันง่าย เบีอร์จะอร่อยต้องอยู่ที่น้ำและก็ข้าวที่จะใช้ทำด้วย อย่างเช่นเบียร์ไฮนาเก้นท์ที่มีจำหน่ายไปทั่วโลกหากใช้ข้าวที่ต่างกันแล้วรสชาติก็จะต่างกันด้วย เบียร์ลาวใช้ข้าวลาวที่ยังคงความเป็นธรรมชาติในการผลิต ทำให้เบียร์ลาวอร่อยไม่เหมือนใครในโลกใบนี้ เบียร์ลาวผลิตโดยบริษัท Lao Brewery Co(LBC) ควบคุมคุณภาพโดยรัฐบาลลาว มีฐานการผลิตอยู่ที่เวียงจันทน์ ในปี 2006 บริษัท Carlsberg ได้เพิ่มการถือหุ้นมาเป็น 50% คุณภาพของเบียร์ลาวยังอร่อยเช่นเดิม อร่อยแบบไหนอย่างไร ผมขอพาชิมกันวันนี้ครับท่าน ผมเดินลงจากยอดภูฟ้า และก็เดินมาแถวๆที่พัก หลังจากที่เมือคืนเดินทางถึงพงสาลีสามทุ่ม ร้านอาหารก็ปิดหมดจึงกินมาม่าจีนปะทังชีวิต ตอนเช้าก็กินเฝอถ้วยน้อยๆไปหนึ่งถ้วย อารมณ์หิวของผมจึงเข้าสิง…
กินหวายอ่อน หนังควาย ที่ห้วยทราย ประเทศลาว ทริปนี้ผมมาเที่ยวลาวเพื่อมาเยี่ยมญาติเพื่อนที่อยู่ที่ห้วยทราย แขวงบ่อแก้ว ประเทศลาว เลยถือโอกาส update ข้อมูลห้วยทรายล่าสุดให้เพื่อนๆที่จะมาเที่ยวด้วยเลย นอกจากนั้นยังได้มาลองชิมของแปลกใหม่ที่ผมไม่เคยกินมาก่อน นั่นคือ “หนังควาย” และ “หวายอ่อน” หนังควายนั้นเป็นอาหารไทยเดิม บ้านผมอยู่บางบ่อก็เคยได้กินครับ เขาเอาหนังแห้งมาแช่น้ำหลายๆวัน แล้วนำไปยำเป็น “ยำโขนงเนื้อ” ยำใส่มะพร้าวอ่อน น้ำพริกเผา อร่อยสุดๆ ทางอีสานบ้านเราก็มี เรียกว่า “หนังควายจี่” เอาไปย่างๆ ที่อุบลผมเห็นขายเยอะเป็นมัดๆ แต่เป็นหนังวัวครับ ส่วนที่ลาวเขาเรียกว่า “หนังยำ” เวลากินก็เอาไปเผาไฟ และขูดขี้เถ้าทิ้งไป แล้วก็มาบั้งเป็นชิ้นเล็กๆ กินแกล้มเหล้าขาว หรือกินกับข้าวเหนียวก็อร่อย ส่วนหวายอ่อนมีสองแบบ แบบแรกคือ “หวายฝาด” แบบในรูปที่ผมถือด้านบนครับ แบบนี้ไปเอาเผาแล้วลอกเปลือกออกรสชาติออกหวานฝาดนิดๆ อีกแบบคือ “หวายขม” จะสีเขียวๆ นำไปเผากินเช่นกัน หวานทั้งสองแบบนำไป “ตำหางหวาย” อร่อยมาก เอาหอม กระเทียม พริก เผา แล้วมาตำใส่หวายอ่อนแบบฝาดลงไป ใส่แบบขมไปนิดหน่อย ปรุงรสเค็มเผ็ดตามใจชอบ ที่ประเทศลาวนิยมกินกันมากครับ Mt.Hotsia กันยายน 2554
หลังจากข้ามมาจากเชียงของจังหวัดเชียงราย มายังบ้านห้วยทราย แขวงบ่อแก้ว ประเทศลาว และก็เที่ยวที่ห้วยทราย 2 วัน วันนี้ผมจะเริ่มออกเดินทางไปเที่ยวต่อยังหลวงน้ำทา ซึ่งทางที่สะดวกที่สุดก็คือนั่งรถประจำทางไป จากการสอบถามข้อมูลรถจากห้วยทรายไปยังหลวงน้ำทา มีสองเที่ยวต่อวัน เที่ยวแรก 9.00 น. เที่ยวสองเที่ยงครึ่ง ผมเลือกที่จะไปเที่ยวสองเพราะขี้เกียจตื่นเช้าเกินไป ระยะทางจากห้วยทรายไปยังหลวงน้ำทา 195 กิโลเมตร ใช้เวลาในการเดินทาง 4-5 ชั่วโมง ค่ารถจากห้วยทรายไปยังหลวงน้ำทา 55,000 กีบ (55 พันกีบ = 220 บาท) สถานีขนส่งห้วยทรายอยู่ห่างจากตัวเมืองห้วยทรายไปทางใต้ 3 กิโลเมตร ปกติของประเทศลาวจะให้สถานีขนส่งอยู่ห่างจากเมืองประมาณ 3-5 กิโลเมตร ไม่ว่าจะแขวงไหน เมืองไหนๆ ก็เหมือนกันหมด การเดินทางไปยังขนส่งมีทางเดียวคือนั่งรถตุ๊กๆ ราคามาตรฐานทั่วประเทศคือ 10 พันกีบ หรือ 40 บาท (เวลาคำนวณเงินกีบไม่ยาก หากกี่พันกีบก็เอาตัวนี้คูณ 4 เช่น 10 พัน x 4 = 40 บาท) จากห้วยทรายยังสามารถเดินทางโดยทางเรือไปยังหลวงพระบางได้ และยังเป็นเส้นทางหลักยอดนิยมสำหรับนักท่องเที่ยวแบกแพคจากทั่วโลก…
เที่ยวประเทศลาวเมืองลาวให้เข้าใจต้องเดินตลาดสดของท้องถิ่นนั้นๆ เพราะการเดินตลาดทำให้เรารู้ว่าชาวบ้านเขาอยู่ เขากิน เขาซื้อขายอะไรกัน และตลาดยังเป็นจุดศูนย์รวมข่าวสารของท้องถิ่นนั้นๆ ดังนั้นเมื่อผมมาเที่ยวที่ห้วยทราย แขวงบ่อแก้ว ประเทศลาว ซึ่งเป็นเมืองที่อยู่ตรงข้ามกับอำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย ผมจึงวางแผนที่จะต้องตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะไปถ่ายตลาดเช้าให้ได้ และช่วงเย็นก็จะพาไปเดินตลาดเย็น และนี่คือภารกิจของผมในทุกๆ เมืองในประเทศลาวที่ผมพาเที่ยว เพื่อนๆจะได้ชมกันจุใจแน่นอนครับผม สำหรับห้วยทรายนั้นตลาดเช้าอยู่ห่างจากตัวเมืองไปทางใต้ประมาณ 2 กิโลเมตร หรือคนลาวจะเรียวว่าหลัก ส่วนตลาดเย็นจะไปตามถนนทางเหนือ เดินทวนน้ำโขงไปประมาณ 10 นาที ที่ห้วยทรายตลาดเย็นและเช้าตึกคักพอกัน แต่ของสดๆพวกผักต่างๆ ตอนเช้าๆจะมากกว่า การเดินทางไปตลาดเช้าก็นั่งรถสองแถวตุ๊กๆไปไม่กี่สิบพันสบายๆครับ ราคาตายตัวไม่มีโก่งราคากัน แต่ขอเตือนเรื่องสิบพันกับสี่พัน ต้องคุยกันให้เคลีย ส่วนใหญ่ราคารถตุ๊กๆ จะเริ่มที่สิบพันและต้องถามให้ชัดๆว่าต่อคนหรือต่อคัน แต่ไม่ต้องตกใจอะไรครับผมตระเวนเที่ยวในลาวมาหลาวแขวงแล้วเรื่องนี้ไม่มีปัญหาเพราะเขาเข้าใจถึงการท่องเที่ยวว่าทำให้เขามีรายได้เข้าประเทศเขา ที่ประเทศลาวที่เมืองต่างๆที่ผมมาเที่ยวตอนนี้ ส่วนใหญ่ทุกเมืองไม่มีห้างดังๆ ที่ขายของสดแช่เย็นให้ชาวบ้านไปซื้อมาเก็บในตู้เย็นหลอกครับ ชาวบ้านยังต้องไปจ่ายตลาดเช้าและเย็นกันอยู่ แต่ละบ้านก็ไม่มีตู้เย็น ก็ก็ต้องพึ่งตลาดสดแบบนี้ อย่าว่าแต่ตู้เย็นเลย อย่างเมืองพงสาลีตอนเหนือสุดของประเทศ ยังพึ่งมีไฟฟ้าใช้เมื่อสิบกว่าปีที่ผ่านมา เมืองงอยอีกตอนนี้ก็ไม่มีไฟฟ้าที่จ่ายทั้งวันทั้งคืน ต้องใช้ไฟปั่นปิดแค่ 3 ทุ่มเป็นต้น ดังนั้นตลาดเช้า ตลาดเย็นจึงเป็นวิถีชีวิตของชาวลาวเสมอ สิ่งหนึ่งที่ผมมองหาและจะเก็บรูปและวีดีโอมาฝากคือเรื่องปลาที่แม่น้ำโขงของตลาดห้วยทราย แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะว่าเดือนเมษายนปีนี้น้ำน้ำโขงแห้งสุดๆในรอบสิบปี ทำให้ชาวบ้านออกหาปลาก็ไม่ได้ปลา ผมจึงไม่มีโอกาสเห็นหน้าตาของปลาแม่น้ำโขงมาฝากกัน เมื่อไม่มีปลาน้ำโขงกินเขาก็ไปกินหมู ไก่ แทน ส่วนปลาก็มีปลานิล ซึ่งผมไม่ได้ถามว่าซื้อมาจากไหน แต่ตอนที่ผมเดินตลาดที่ซำเหนือแขวงหัวพัน เขตติดชายแดนเวียดนาม…
“เฝอ” อาหารของชาวเวียดนามดั้งเดิมมาจากเวียดนามเหนือ ว่ากันว่าซุปของน้ำเฝอเดินทางมาไกลจากฝรั่งเศสมาถึงเวียดนามเหนือ ผ่านการปรุงแต่งปรับเปลี่ยนไปตามความชอบของคนท้องถิ่นชาวเวียดนามจนได้รสชาติที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้ ประเทศลาวมีพรมแดนติดกับเวียดนามจึงรับเอาอาหารจานเอกนี้มาจากเวียดนามด้วย เฝอกลายเป็นอาหารหลักมื้อเช้า กลางวันของคนลาว ที่ทุกแขวงทุกหมู่บ้านที่ผมเดินทางไปถึงจะต้องมีเฝอเสมอครับ เฝอในลาวจะมีการปรับเปลี่ยนรสชาติไปบ้าง วัตถุดิบที่ใช้ทำก็ปรับไปตามภูมิประเทศ อย่างเช่นแขวงหัวพันใช้ผักบุ่งใส่เฝอ ชายแดนไทยใช้ถั่วงอก เฝอหลวงพระบางก็ใส่ผักอื่นๆอีกหลายอย่าง ราคาเฝอในประเทศลาวมาตรฐานอยู่ที่ชามละ 40 บาท ทั่วประเทศ (ราคาเท่ากับเบียร์ลาว) บางร้านในย่านนักท่องเที่ยวราคาอยู่ที่ 80 บาทก็มี เฝอมีขายตั้งแต่ข้างถนน ในตลาดสด ในร้านอาหารชั้นหนึ่ง เฝอเวลากินจะต้องใส่กะปิเข้าไปด้วยถึงจะอร่อย ก๋วยเตี๋ยวเฝอแถวๆอุบลราชธานีของประเทศไทยเราก็ใส่กะปิในก๋วยเตี๋ยวเฝอเช่นกัน ราคาอาหารของลาวอาจแพงกว่าในไทยนะครับหากเป็นพวกปลา ของทะเล เนื้อสัตว์ เพราะที่ลาวหายาก ผมเดินทางมาที่ห้วยทราย แขวงบ่อแก้ว ประเทศลาว วันแรกๆยังไม่รู้ว่าเฝอร้านไหนอร่อยๆ ก็หากินตามข้างทางไปเรื่อยเปื่อย แต่พอวันที่สอง ได้ข้อมูลจากรถรับจ้างจึงรู้ว่า มีเฝอที่อร่อยเข้าขั้น ที่คนห้วยทรายฝากท้องกันประจำอยู่ร้านหนึ่งชื่อว่า “เฝอร้านมิก” ร้านนี้เป็นบ้านเก่ายกพื้นด้านล่างทำเป็นร้านขายก๋วยเตี๋ยวเฝอ ถึงแม้ประเทศลาวคนจะมีน้อยแต่คนก็มากินร้านนี้กันไม่ขาดเปิดตั้งแต่เช้าบ่ายๆก็จะหมด เท่าที่ผมดูผมว่าร้านนี้ได้มาตรฐานทั้งเรื่องความสะอาด ความสดของเนื้อ ผัก การบริการ และบรรยากาศก็ดูบ้านๆ กันเองๆ ครบเครื่องเรื่องคุณสมบัติที่ผมสามารถจะแนะนำได้ ลืมบอกไปเรื่องแรกที่สำคัญคือความอร่อยครับ ร้านมิกเฝอเขาอร่อยจริงๆ เฝอบางร้านหากไม่ปรุงก่อนจะไม่อร่อย แต่ร้านนี้อร่อยตั้งแต่น้ำซุป เมื่อมาปรุงใส่กะปิหอมๆ (กะปิที่ขายที่ลาวทุกแขวงที่ผมเจอเป็นกะปิจากไทยทั้งหมดครับ) ใส่ซอสพริก ลงไปสุดยอดแห่งความอร่อยครับ
ชาวลาวทำบุญวัน 8 ค่ำและ 15 ค่ำ เหมือนคนไทยเช่นกัน การทำบุญตามวัดในเมืองไทยก็ยังมีให้เห็นตามต่างจังหวัด ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเป็นเฉพาะคนแก่ๆไปวัดกัน วันนี้ผมเองเดินทางท่องเที่ยวไปถึง เมืองห้วยทราย(Houay xai) แขวงบ่อแก้ว ประเทศลาว ซึ่งอยู่ตรงข้ามกันอำเภอเชียงของของ จังหวัดเชียงรายของไทย เมืองบ่อแก้วซึ่งผมได้นำเสนอไปในเรื่องก่อนหน้านี้ไปแล้ว(ดูในข้อมูลแขวงบ่อแก้ว) เมืองห้วยทรายนี้มีวัดเก่าแก่อยู่วัดหนึ่ง ที่ชาวห้วยทรายจะไปทำบุญกันทุกวันพระ วัดนี้มีชื่อว่า “วัดจอมเขามณีรัตน์” วัดจอมเขามณีรัตน์ เป็นวัดอยู่บนเขาสูงมองเห็นวิวของเมืองห้วยทรายและฝั่งเชียงของของประเทศไทยได้ด้วย วัดนี้ตั้งอยู่ตรงท่าข้าม ที่จะข้ามไปยังท่าเรือบั๊กของไทย วัดจอมเขามณีรัตน์ จะมีทั้งบันไดเดินขึ้นหลายร้อยขั้นครับ แต่รถก็สามารถขึ้นไปได้ด้วย ชาวห้วยทรายเองก็จะไปทำบุญและตักบาตรข้าวเหนียวกันที่วัดนี้ทุกวันพระ วัดจอมเขามณีรัตน์เป็นวัดที่สวยทรงคล้ายๆวัดพรมมินทร์ จังหวัดน่าน วัดในประเทศลาวนั้นจะมีพญานาคที่หลังคาวัดแทนที่จะเป็นหงส์เหมือนวัดของประเทศพม่า วัดของลาวเหมือนทางวัดทางวัดทางเหนือของไทยที่จะไม่มีเมรุเผ่าศพอยู่ในวัด ผมตื่นตาเช้าเพราะได้ยินเสียงประกาศจากทางวัดว่าวันนี้มีการทำบุญที่วัด ต้องบอกก่อนครับหากเพื่อนๆไปเที่ยวที่ห้วยทราย จะได้ยินเสียงประกาศงานบุญ ผมเข้าใจว่าสังคมของชาวลาวที่บ้านห้วยทราย ชุมชนและวัดยังมีความผูกพันกันอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงติดตั้งเครื่องขยายเสียงให้ชาวบ้านๆแถววัดได้ยินทั้งหมด ผมจึงรีบแต่งชุดขาวขาวเรียบร้อย มุ่งหน้าสู่วัดจอมเขามณีรัตน์ วิ่งๆๆ ขึ้นไปยังบนวัดเล่นเอาเหนื่อยพอควรเลยครับ เมื่อไปถึงด้านบนวัด ผมเห็นชาวบ้านนั่งรอใส่บาตรหน้าโบสถ์ และแน่นอนที่บ้านห้วยทรายเขาใส่บาตรกันด้วยข้าวเหนียว เหมือนกับที่หลวงพระบางเช่นกัน อันที่จริงๆ ทุกๆแขวงในประเทศลาวก็ใส่บาตรข้าวเหนียวกันทั้งนั้นครับ ผมเองไม่ได้เตรียมข้าวเหนียวไป แต่โชคดีไปนั่งข้างแม่จันแก้ว เขาก็ใจดีเรียกให้ผมไปใส่บาตรข้าวเหนียวกับเขาด้วย เลยได้ทำบุญร่วมกับชาวห้วยทรายกับเขาด้วยครับ ผมตื่นตาเช้าเพราะได้ยินเสียงประกาศจากทางวัดว่าวันนี้มีการทำบุญที่วัด ต้องบอกก่อนครับหากเพื่อนๆไปเที่ยวที่ห้วยทราย จะได้ยินเสียงประกาศงานบุญ ผมเข้าใจว่าสังคมของชาวลาวที่บ้านห้วยทราย ชุมชนและวัดยังมีความผูกพันกันอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงติดตั้งเครื่องขยายเสียงให้ชาวบ้านๆแถววัดได้ยินทั้งหมด ผมจึงรีบแต่งชุดขาวขาวเรียบร้อย…